آمالکپ سینالوکس یک واحدی

قبل از بررسی آمالکپ سینالوکس، بهتر است ابتدا به چند مورد از معایب آمالگام های قدیمی تر اشاره می کنیم. از بارزترین عیب آمالگام های معمولی می‌توانیم به رنگ و ظاهر ناخوشایند آن اشاره کنیم. بسیاری از بیماران با این که دندانپزشک به آنها توصیه می‌کند برای ترمیم دندان‌های خود از آمالگام استفاده کنند، ولی آنها به خاطر زیبایی، کامپوزیت را ترجیح می‌دهند. یکی دیگر از مسائلی که باید در باب آمالگام های معمولی گفته شود این است که آمالگام به خاطر آلیاژ فلزی که دارد، دارای خاصیت رسانایی بالایی می‌باشد که سرما و گرما را بهتر منتقل می‌کند. هنگامی که بیماران غذا و نوشیدنی سرد می‌خورند، احساس درد دارند، اما معمولاً این حساسیت‌ها بین یک تا دو ماه از بین می‌روند. برای ترمیم با آمالگام دندانپزشک باید قسمت بیشتری از دندان را تراشیده تا بتواند این ماده را در داخل حفره دندان به خوبی جاگذاری کند.

اما پیشرفت های تکنولوژی آمالگام های بهتری به بازار عرضه شده اند. سینالوکس (Cinalox) یک نوع آمالگام است که با ترکیبی از آمالگام با پودر گلیسرینی و رزین سیلیکونی، بهترین خصوصیات هریک از این مواد را در بر دارد. سینالوکس باعث می شود که پر کردن دندان ها دارای چسبندگی بهتری با دندان شود، کمتر از دندان کندگی و خراشیدگی داشته باشد و در مقابل زوال نیز مقاومت بیشتری داشته باشد. همچنین، سینالوکس دارای رنگ های متنوعی است که به دندان ها زیبایی بخشیده و در مواردی که زیبایی دهان و لبخند مد نظر باشد، می توان از آن استفاده کرد.

در کل، سینالوکس به عنوان یک نوع آمالگام، برای پر کردن دندان های مختلف و بهبود ظاهر آنها مورد استفاده قرار می گیرد.

بررسی کیفیت آمالگام سینالوکس  Amalgam Cinalux با استاندارد ADA

همانطور که اشاره شد آمالگام دندانی، یکی از قدیمی‌ترین مواد ترمیمی در دندان‌پزشکی است. از زمان معرفی این ماده تاکنون، تغییرات زیادی در ترکیبات آن صورت گرفته است تا کیفیت آن بهبود یابد. یکی از عناصر اصلی آمالگام، مس است و براساس این عنصر، آمالگام‌ها به دو گروه با مس بالا و با مس پایین تقسیم بندی می‌شوند.

آمالگام سینالوکس، جزء آمالگام‌های کروی با مس بالا و فاقد عنصر روی و فاز گامادو محسوب می‌شود. محققان با هدف، شناسایی نوع و درصد اجزای تشکیل‌دهنده آمالگام سینالوکس و آنالیز آن با استفاده از راکتور هسته‌ای دست به تحقیقات فراوانی زده اند.

برای انجام این تحقیق، محصولات کارخانه در دو زمان مختلف و دو نوع آمالگام استاندارد سیبرالوی و تایتن، با هم مقایسه شدند. سه کپسول یکسان آمالگام سینالوکس، تولید شده در تاریخ های متفاوت، انتخاب شدند و پودر داخل کپسول‌ها خارج و در بسته‌های پلاستیکی آب‌بندی شد. سپس، سه بسته داخل راکتور مینیاتوری قرار گرفتند و به مدت ۱۰ روز به آنها پرتوهای رادیواکتیو تابانده شد.

بعد از چند زمان، عناصر موجود در آمالگام فعال شدند و به رادیوایزوتوپ های همان عنصر تبدیل شدند و پرتوهایی را که از خود پرتو ساطع کرده بودند را به وسیله سیستم اسپکترومتر گاما جمع آوری کردند و به نرم‌افزار Span منتقل کردند. این نرم‌افزار با استفاده از استانداردهای مرجع و شدت و طول موج اشعه دریافتی، نوع و درصد عناصر موجود در آمالگام را مشخص می‌کند. نتایج نشان دادند که آمالگام سینالوکس از نظر درصد و نوع عناصر تشکیل دهنده با یکدیگر و با درصدهای داده شده از طرف کارخانه یکسان است و در این خصوص تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد؛ همچنین، آمالگام سینالوکس از نظر درصد عناصر تشکیل دهنده با آمالگام استاندارد سیبرالوی تفاوت معنی‌داری را نشان نداد؛ اما در مقایسه با آمالگام استاندارد تایتن، تفاوت معنی‌داری در دو عنصر بین این دو آمالگام مشاهده نشد.